Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Τυνησία, στην Αίγυπτο, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και πιο πρόσφατα στην Τουρκία και τη Βραζιλία διαμαρτύρονται οι νέοι με ανώτερο μορφωτικό επίπεδο ενάντια στις συνθήκες που επικρατούν στις χώρες τους - και απαιτούν όχι μόνο μια ευκαιρία στην αγορά εργασίας, αλλά και έναν νέο προσανατολισμό και μια καλύτερη εκπαίδευση.
Ξεκινώντας από τη θέση ότι η οικονομική και πολιτική κρίση στην Ελλάδα θα φέρει μαζί της και μια στροφή στον ιδεολογικό προσανατολισμό, η συγγραφέας σκιαγραφε΄κατ\' αρχάς τους ιδιαίτερους όρους παραγωγής και την ιστορική εξέλιξη του νεοελληνικού κράτους. Στη βάση αυτή, εξετάζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και την επιρροή του στη διαμόρφωση συνείδησης. Επιπροσθέτως, αναλύσει τα ιδεολογικά περιεχόμενα της εκπαίδευσης και φτάνει στο συμπέρασμα ότι οι αξίες που μετέδιδε μέχρι τώρα η εκπαίδευση εμπόδισαν πολλές γενιές ν\' αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των σύγχρονων καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων και να σταθούν στο ύψους των αστικών μορφών της οργανωμένης κοινωνικής συνύπαρξης που συνδέονται μ\' αυτές τις παραγωγικές σχέσεις.
Εν κατακλείδι η μελέτη αναδεικνύει προοπτικές: διαδικτυωμένη με τα σύγχρονα μέσα, η ελληνική νεολαία έχει την ελπίδα και την ευκαιρία να εκγαταλείψει τα χιλιοπατημένα μονοπάτια και ν\' ανακαλύψει το χειραφετητικό υλικό που περικλείει η κάθε κρίση.